identiteit en origine

Ni Haifeng - Of the arrival and departure (2005)

De Chinese kunstenaar Ni Haifeng woont en werkt al 12 jaar in Nederland. In zijn werk refereert hij aan zijn afkomst, de historische handelsbetrekkingen tussen China en Nederland en het uitwisselen van identiteiten: Nederlandse patronen werden in China op porselein afgebeeld en keerden terug naar Nederland als authentiek Chinees porselein.

Voor zijn project ‘Van de aankomst en het vertrek’ vroeg hij aan bewoners van Delft om gebruiksvoorwerpen die iets zeggen over het hedendaagse leven in de stad. Er werden 140 objecten ingeleverd, variërend van een handschoen tot een tube tandpasta en een puntenslijper. De bonte verzameling is naar China verzonden en in het stadje Jing De Zhing, waar in de 17de eeuw ook porselein werd gemaakt, exact in porselein nagemaakt. Het porselein is vervolgens gedecoreerd met blauwe motieven. In totaal kwamen 1500 porseleinen kopieën per schip weer terug naar Delft.

Chinees en Delfts blauw

Met ‘Van de aankomst en het vertrek’ verwijst Ni Haifeng naar zijn afkomst en zijn verhuizing naar het Westen. Hij laat zich inspireren door de ontstaansgeschiedenis van Delfts aardewerk. In de 17de eeuw brachten schepen van de V.O.C. Chinees porselein mee naar Nederland. Om te kunnen concurreren met het veelgevraagde porselein begonnen Delftse plateelbakkers het te imiteren. Het goedkopere Delftse aardewerk werd zowel in binnen- als buitenland zeer populair, maar naar Chinees porselein bleef ook vraag bestaan. Het zogenaamde ‘Chine de commande’ is porselein met onder meer Hollands aandoende taferelen dat op bestelling in China werd gemaakt.

>> Tijdens de 'dag van de naturalisatie' in 2006 deed de gemeente Amsterdam een 'aardappel van Delfts Blauw porselein' van Ni Haifeng cadeau aan iedereen die er de Nederlandse nationaliteit aangemeten kreeg.

zonder bezit geen identiteit

break down (ineenstorting) van Michael Landy (GB)

Begin 2001 legt Landy een inventaris aan van alles wat hij bezit. Dat zijn 7006 objecten. Elk object registreert hij en stopt het in een plastic tas. Vervolgens zet hij alles op transport naar een leegstaand winkelpand in London. Daar staat een lopende band opgesteld, bemand door een tiental medewerkers, allen gekleed in uniform. Een voor een zetten zij de voorwerpen in een bak op de lopende band en halen ze uit elkaar in afzonderlijke onderdelen. Aan het einde van de lopende band staat een verpulvermachine. Ook brieven, zijn paspoort en geboortebewijs, en zelfs werken gemaakt door zijn vrienden. Het laatste oject dat hij vernietigd is zijn meest dierbare bezit: een nappa jas van zijn overleden vader. 40.000 mensen zijn getuige van deze break down, ineenstorting. Tijdens het project wordt Landy bijgestaan door een non, een priester en een psychiater, die allen van mening zijn dat hij hulp nodig heeft. Zijn moeder kan hij er niet bij hebben, want zij huilt de hele tijd. Voor Landy zelf was het alsof hij zijn eigen begrafenis bijwoonde. Niet alleen de materiele kant maar juist de emotionele waarde van objecten en de relatie die zij vertegenwoordigen tussen mensen roept veel emotionele reakties op: zonder bezit geen identiteit.

Mapping the city

duif door Chris

Voor de tentoonstelling Kaarten van Amsterdam 1866-2000 in het Gemeentearchief Amsterdam realiseert Waag Society met Esther Polak en Jeroen Kee het project Amsterdam RealTime.Iedere Amsterdammer heeft een onzichtbare kaart van de stad in zijn hoofd. De manier waarop hij zich door de stad beweegt en de keuzes die hij hierbij maakt worden bepaald door deze mental map. Amsterdam RealTime wil een poging wagen tot het zichtbaar maken van deze mental maps via het verplaatsingsgedrag van de gebruikers van de stad.Gedurende twee maanden (3 oktober t/m 1 december 2002) zijn alle Amsterdammers uitgenodigd om zich uit te laten rusten met een tracer-unit. Dit is een door Waag Society ontwikkeld draagbaar apparaat, uitgerust met GPS: Global Positioning System. Op basis van satelietgegevens berekent de tracer zijn geografische positie. De gegevens van deze tracers worden in real time doorgezonden naar een centraal punt. Door deze gegevens weer te visualiseren verschijnen er sporen, lijnen, in een zwart vlak. Uit deze lijnen ontstaat als vanzelf een (gedeeltelijke) kaart van Amsterdam. Deze kaart registreert geen straten of huizenblokken, maar is opgebouwd uit louter bewegingen van personen.

'Verzamelaar van terloopse stadse beelden'

foto: Pauline Oltheten

Tracy Metz over Pauline Oltheten en de straat als haar werkterrein in NRC vrijdag 26 oktober 2007:

".....De tentoonstelling valt samen met het verschijnen van haar boek Theorie van de straat. Daarin verzamelt ze ruim honderd foto's en tekeningen, de neerslag van haar langdurige observaties van hoe we zijn - en daarmee ook een beetje wie we zijn - in het openbare domein."

>> Galerie Fons Welters t/m 24 nov. Boek NAI uitgevers.

Wat verzamel jij?

Deze stenen komen uit Frankrijk, Zweden, Zwitserland en andere plekken in Europa. Als wij met het gezin tijdens vakanties langs stranden of oevers struinen, lopen we de hele tijd met het hoofd omlaag. Gek eigenlijk, op zo'n moment steekt namelijk het -liefst als eerste- vinden van een hartvormige steen plotseling de kop op als een vergeten obsessie. Ook het afkeuren van andermans vondst (niet hartvormig genoeg) hoort bij dat spel. Wellicht missen we een hoop van de prachtige omgeving op zo'n moment, maar eenmaal thuis is de aanwinst toch een prettige herinnering aan een fascinerende wandeling!
IH